روش های نگهداری تأسیسات مکانیکی و الکتریکی

روش های نگهداری تأسیسات

روش های نگهداری تأسیسات، عمدتا و عموما شامل موارد زیر است:

• تهیه تقویم فعالیت ها
• سرویس و رفع اشکال و تعمیرات مورد نیاز
• بازرسی فنی و تهیه گزارش‌ها
• ارزیابی نتایج و انجام تجدید نظرهای ضروری در برنامه ها و در تقویم فعالیت‌ها
• مستندسازی مدارک
• تامین و انبارداری قطعات یدکی و مواد مصرفی و ابزار مورد استفاده
• دفع صحیح زواید
• خدمات خاص مورد نظر و دیگر کارهای لازم با توجه به سیستم های تاسیساتی موجود در طرح بر اساس دستورالعمل نگهداری.

حالت های مختلف مدیریت نگهداری به صورت کنشی یا برنامه دار، به ترتیب اولویت (بر مبنای بهینه سازی فنی- اقتصادی در دراز مدت)، عبارت است از:

1. نگهداری با پیش بینی (Predictive)،
2. پیشگیرانه (Preventive
3. اصلاحی (Corrective) که قبل از بروز اشکال انجام میشود.
4. قابلیت اطمینان

انجام تعمیرات پس از بروز اشکال، نگهداری واکنشی و بدون برنامه و اتفاقی است.

پیشرفته ترین حالت، نگهداری تأسیسات قابلیت اطمینان است که ترکیبی از روشهای پیش گفته بوده و هزینه اولیه (نیروی انسانی و ابزار اندازه گیری) بالایی دارد.

در این روش، بر اساس افزایش درجه حساسیت و اهمیت دستگاه ها، سطح نگهداری مربوط نیز ارتقا می یابد. این روش های ، در زیر تشریح و مقایسه شده است.

همچنین بخوانید: تهویه مطبوع و سلامتی

مزایا و معایب روش نگهداری تأسیسات

 نگهداری تأسیسات اصلاحی (Corrective)

مزایا:

• هزینه اولیه کمتر
• پرسنل کمتر

معایب:

• بالا رفتن هزینه به علت خرابی خارج از برنامه دستگاه
• افزایش هزینه نیروی انسانی به علت انجام کار در ساعات غیراداری و تعطیلات
• افزایش هزینه تعمیر و یا تعویض قطعات
• آسیب رساندن به سایر دستگاه ها
• روش غیر کارآمد استفاده از نیروی انسانی

نگهداری تأسیسات پیشگیرانه (Preventive)

مزایا:

• اثربخشی هزینه در طرح های سرمایه گذاری
• انعطاف پذیری برنامه بازدید دورهای
• افزایش طول عمر قطعه
• صرفه جویی انرژی
• خرابی دستگاه یا فرآیند را کاهش می دهد
• حدود ۱۲ الی ۱۸ درصد صرفه جویی در هزینه ها نسبت به نگهداری

معایب:

• از خرابی فاجعه آمیز جلوگیری نمی کند.
• به پرسنل بیشتری نیاز دارد.
• فعالیت ناخواسته نگهداری را افزایش می دهد که این خود ممکن است باعث آسیب رساندن به قطعات شود.

نگهداری تأسیسات با پیش بینی (Predictive)

مزایا:

• طول عمر کاری قطعه و در دسترس بودن آن را افزایش می دهد.
• از توقف دستگاه جلوگیری می کند.
• هزینه کارگری و قطعات را کاهش می دهد.
• کیفیت دستگاه حفظ می شود. – ایمنی محل کار را افزایش می دهد
• اخلاق حرفه ای نیروی انسانی را ارتقا می بخشد.
• صرفه جویی هزینه به مقدار ۸ الی ۱۲ درصد نسبت به روش پیشگیرانه

معایب:

• به وسایل اندازه گیری نیاز دارد.
• به آموزش پرسنل نیاز دارد.
• مدیر نگهداری مزایا و پتانسیل صرفه جویی آن را نمی بیند

نگهداری تأسیسات قابلیت اطمینان (Reliability)

مزایا:

• از همه روش های نگهداری اثربخش تر است.
• هزینه را با صرفه جویی در نگهداری غیر لازم کاهش می دهد.
• دوره تعمیرات اساسی را افزایش می دهد.
• احتمال خرابی ناگهانی دستگاه را کاهش می دهد.
• فعالیت نگهداری بر روی قطعات حساس متمرکز می شود.
• قابلیت اطمینان قطعه را افزایش می دهد.
• عیوب را تحلیل ریشه ای می کند.

معایب:

• هزینه اولیه بسیار بالای نیروی انسانی و ابزار اندازه گیری دارد.
• مدیر نگهداری پتانسیل صرفه جویی این روش را به روشنی نمی بیند.